KOLLIG

MYNIE GROVÉ

‘Ware noord is nou my kompas’

Die groot, bruin oë, lang, blonde hare en breë glimlag is nog dieselfde. So ook die persoonlikheid wat ’n vertrek kan vul. Wat wel anders is aan Mynie Grové as vyf dekades gelede toe sy naam begin maak het in die musiekbedryf, is haar hart.

Mynie Grové het die kollig vermy, 35 jaar lank. Ná die dood van haar geliefde man, Chipi van der Merwe, in 1990 het sy na binne gekeer, weg van die alledaagse lewe se gedruis.

KOLLIG

André kán 4×4

Hy’s ’n perfeksionis met ’n padkaart in sy brein en liefde om sy kennis van 4×4-ry met ander te deel. André de Villiers, alombekend as André 4×4, gaan kykers vanjaar weer voor die kassie vasgenael hou met nog ’n avontuurlike tog deur Namibië.

Stap eers daai hindernis, jy wil tog nie vasval nie. Leer ken jou voertuig baie goed van agter jou stuurwiel en hou aan oefen, ondervinding is die beste leermeester.

AKTUEEL

Oos, wes, tuis bes

Die son wat speel oor die see met ewige blou lug daar bo, ’n braaivleisvuur wat knetter onder die helder sterrehemel van die Karoo … Heimwee laat Suid-Afrikaners terugtrek na hul heimat wat hulle liefhet en waar hulle tuis voel.

DEUR KARIN DE BEER

Om huis, haard en dikwels kinders op te pak en in ’n ander land te gaan woon, verg moed en is lewensveranderend. Tog het bykans ’n miljoen Suid-Afrikaners teen 2020 groener weivelde elders gaan soek, toon statistieke. Hoewel minder as sowat ’n dekade gelede, keer duisende emigrante steeds jaarliks terug na Suid-Afrika.

INSPIREER

Boeta is anker van hoop

Boeta Swart het altyd gedink as jy heeltyds vir die Here wil werk, moet jy op ’n kansel staan met jou Bybel in die hand. Hoe verkeerd was hy nie, erken hy self. As stigter van Anchor of Hope in Bloemfontein het hy en sy span al duisende mense se lewe verander.

DEUR KARIN BURGER

Drank, dwelms, pornografie, noem maar op … Boeta Swart (56) is nie skaam om oor sy “rowwe agtergrond” van twee dekades gelede te praat nie. “Die duiwel het behoorlik al sy vatplekke aan my gehad,” vertel hy.

INSPIREER

Disleksie baan Riaan se pad na sukses

Jaar ná jaar is die jong Riaan van Helsdingen van luiheid beskuldig omdat hy nie behoorlik kon lees en skryf nie. Dit het hom emosioneel erg geknou, maar terselfdertyd aangevuur om die wêreld te wys waartoe hy in staat is. Vandag is hy ’n bekroonde sakeman.

DEUR UNA NIEUWOUDT

Toe hy so nege jaar oud was, het hy vir Tony Factor op televisie gesien en gehoor hy’t ’n miljoenêr geword al kon hy nie eens sy eie tjeks uitskryf nie, vertel Riaan van Helsdingen (59) van Vereeniging. “Ek sal nooit vergeet hoe ek gevoel het toe ek dit hoor nie … dít het my hoop gegee.”

HUMOR

Woerts, warts, als af!

Hy wou net sy hare laat trim, toe skeer die barbier dit short back and sides en is hy keps oor die kop daar weg …

DEUR JOHAN STEMMET

My oorlede oom Willem was hier in die sestigerjare ’n barbier op Jan Kempdorp. Die manne kom sit op die barbierstoel vir ’n vinnige in-en-uit, almal met dieselfde versoek: “Knip kort.” Hier is geen sprake van stilering nie. Ook nie riglyne of voorstelle van die kliënt se kant af nie. “Kort” is al opdrag.

VERHOUDINGS

Tapyt van jou lewe

’n Mens se lewe is soos ’n fyn geweefde tapyt en almal wat jy op jou pad teëkom, vorm die draadjies waarmee ’n kleiner of groter patroon daarin geweef word …

DEUR SUZAAN STEYN

In Julie 1987 werk ek en ’n vriend op ’n seiljag in die Middellandse See. Ons meer vir ’n paar dae vas in Bodrum, ’n hawestad aan die suidwestelike kus van Turkye.

LEEFSTYL

Tussen woudreuse op Ina se werf

Die koslegende Ina Paarman het nie net ’n passie vir gehaltekos nie … sy is ook ’n natuurliefhebber met die allermooiste tuin op die Constantia-wynroete in die Kaap – ’n toevlug wat vir haar groot vreugde verskaf. “Hier kan ek na hartelus stap, sit en blomme pluk,” sê sy.

DEUR MARINDA ERLANK

Ina Paarman bly in ’n bosparadys waarin eeueoue woudreuse groei. Hul takke strek hemelwaarts … omarm jou en vou jou toe met ’n sagte groen blaredak. Die werf, oorspronklik deel van die historiese wynlandgoed Groot Constantia, is ’n volle 7 hektaar groot, maar voel intiem en gesellig.

LESERERVARING

‘Here, seën my land en sy mense’

Op haar daaglikse staptog deur die buurt maak sy nuwe vriende, ontdek die samehorigheid van ubuntu en jubel oor ons land se mooi mense, skryf Frede Swarts.

Soos altyd gaan ek stap. Ek het die tyd. Ek het die energie. Ek stap sterk. En ek besef elke dag hoe uiters geseënd ek is. Ek aanvaar dit nie as vanselfsprekend as mense vir my sê hulle wens hulle kon ook nog so vinnig stap nie. Ek is elke dag dankbaar wanneer ek my tekkies aantrek en ons mooi buurt invaar.

ANTOINETTE SÊ

’n Lui druppel

Jy draai nooit jou rug op ’n pot kokende appelkooskonfyt nie en jy gooi ook nie dubbel die hoeveelheid appelkose in die kastrol nie, het Antoinette Pienaar geleer …

Die drie woorde “’n lui druppel” het my nog altyd gefassineer. Ek het nog nooit in die kombuis uitgeblink nie en die tye wanneer my mamma ons ’n bietjie touwys wou maak, het ek altyd veld toe verdwyn. Ek kom toe agter wanneer ek sit en tande tel by die tannies wat smiddae saam sit en brei, dat hulle gereeld van ’n lui druppel praat as hulle oor strope en konfyte gesels.